teunnaarsantiago

  Religie of niet, zelfs unne pelgrim begaat een doodzonde als ie m'n wijn omstoot 🤣. Nu was het in dit geval een mooie vrouw dus was ik tolerant 😉. Bovendien kocht ze me een nieuwe en kreeg ik op het eind van de avond nog een zoen op de koop toe. Wie klaagt er hier? De rode vlek op de foto toont wel veel gelijkenis met iets wat ik diezelfde avond ook zag. Precies, stierenbloed. Ik was er natuurlijk niet zelf bij maar in de stad is een arena en die avond vond stierenvechten plaats en dat werd live in de kroegen uitgezonden op grote flatscreens. Bizar. Alsof je met een drankje voetbal staat te kijken. En hele families incl. kleine kinderen zaten smakelijk te kijken 😳. Dat duurt nog wel ff voordat het woord "vega" hier haar intrede doet.

Dit plaatje toont mijns inziens nou echt waar de Camino over gaat. Beter kun je het vlgs. mij niet laten zien. Twee mensen starten de tocht totaal individueel vanuit twee verschillende werelddelen (Mexico en Holland). Totaal onbekend. Toevallig komen ze elkaar tegen op hetzelfde pad, op hetzelfde moment. En raken aan de praat. Er ontstaat iets ...... connection, verbinding, chemie. Zelfs de signalen in de lucht, op exact hetzelfde moment, verraden iets speciaals. Sarah, de bewuste fotograaf maakte het plaatje "just for fun". Maar het spreekt boekdelen. Dit is de Camino ten voeten uit. Alleen als deelnemer voel je deze speciale ervaring. Kippevel ................. Djosie (Mexico) rechts, Teun links    

  Dit heb ik nooit geweten. Jawel, Spanje grenst aan Frankrijk en daar zijn de Pyreneëen. Dus ja, er zijn bergen. Verder ken ik Spanje alleen van de lange stranden dus verwachtte ik een redelijk makkelijk parcours naar Santiago. MAAR de praktijk is totaal anders. Gruwelijk wat een heuvels heeft dit gedeelte van Spanje. Tot wel bijna 1000 mtr hoogte. Enorme kuitenbijters. Ik heb nu dan ook spierpijn op plekken waarvan ik het bestaan niet eens wist. En steil soms joh! Ze zouden er trapleuningen verplicht moeten installeren. Maar ja, niet miepen. Het was mijn eigen keuze. Kijk eens naar die fietsers. Ik heb soms zelfs medelijden .......

Het wordt warmer en warmer in Spanje. Mij is geleerd daar goed voor op te passen. Ik kan er redelijk goed tegen maar toch. Dus .... de remedie is: Vroeg op! En heeeel veel drinken. Ik stop dagelijks ORS in mijn drinkwater. Een poedertje dat behalve zouten ook zoetstoffen  bevat. Zo vul je alles weer aan wat je uitzweet. Maar het blijft oppassen. Na twaalven schiet de thermometer ver boven de 30. Dus rond die tijd moet je eigenlijk definitief de schaduw op kunnen zoeken. Een voordeel van vroeg opstaan is tevens dat de lucht nog schoon en fris is. En het licht is fabelachtig mooi. Een mooie kans om prachtige en/of grappige plaatjes te schieten. Zoals hierboven mijn selfie om 07.00 uur 's ochtends. Vroeg in de middag aangekomen in Estella en me gemeld in het hostel wat ik had geboekt. Super vriendelijk ontvangen en zeer schoon en netjes. Het bed leek wel een privé bedstee en de douche een stortbad. Wat een luxe. In de avond gezamenlijk een gezellige maaltijd genoten in een restaurant ...

Vandaag aangekomen in La Puenta Reina. Een plaatsje vernoemd naar de bijzonder mooie eeuwenoude Romaanse brug over de Rio Arga. Verder was er niet veel te beleven. Dus hebben we onze tijd gedood met een lekker glaasje en heerlijk eten. Inmiddels een week ver op de Camino hebben we met een aantal pelgrims die we steeds weer terugzien (bij toeval) een soort van groepje gevormd. Met een heuse groepsapp. Zo vinden we elkaar steeds weer terug. Ierland, Mexico, Amerika, Engeland en natuurlijk Holland. En dan samenkomen in Spanje. Hoe grappig! Het wildvreemde is er inmiddels vanaf. De gesprekken zijn erg gezellig en gaan soms al serieus. Allerlei emoties passeren de revue. We zijn als verse jonge bloemen die langzaam steeds verder opengaan. Het overkomt iedereen, niemand uitgezonderd. Waarom ben ik hier, wat zou je willen, tot hoever wil je gaan? Allerlei talen door elkaar gemixed. Vaak moet je daarom met handen en voeten proberen te bereiken wat je duidelijk wilt maken. En wonderbaarlijk luk...

Na een heerlijk korte etappe vandaag aangekomen in Pamplona. Hier heb ik echt naar uitgekeken. Natuurlijk weet ik, zoals bijna iedereen, dat hier jaarlijks iets bijzonders plaatsvindt. Juist, de stierenrennen. Dat wilde ik eens van dichtbij bekijken. Natuurlijk niet live want dat is pas begin Juli maar gewoon ff sfeerproeven. Nu heb ik vanwege drukte gewoon een hotelkamer geboekt want ik wil wel zeker zijn van een goede slaapplek. Nu blijkt dit hotel zich direct naast de arena te bevinden en begin Juli rennen de stieren direct onder mijn balkonnetje door richting arena. Je ziet dan ongeveer wat bovenstaand plaatje toont. Wat een spektakel. Je kunt die balkonnetjes overigens voor enkele dagen reseveren om dit alles te aanschouwen. Kosten ........ $4235 p.p. De "bullrun" is overigens maar ca. 850 mtr lang. Ik heb hem gewandeld vandaag. Indrukwekkend. Na een officieel startsein door de burgemeester laten ze 8 tot 10 stieren beneden in de stad los waar honderden waaghalsen in wit...

  Vanmorgen zag ik plotseling veel mensen in de weer met regenkleding. Oi, wat is er aan de hand? Er wordt de gehele dag regen voorspeld! En dan kan het er in Spaans-Baskenland soms flink tekeer gaan. Dus maar snel ook mijn regenspullen erbij gepakt. Nou, dat had ik niet voor niks gedaan. Holy canoli, echt de gehéle dag. En het was ook nog de hele dag klauteren en klimmen over rotsige hellingen en steile afdalingen. Ik was gebroken. Maar zo'n dag heeft toch ook wel iets. Iedereen zit in hetzelfde schuitje. "Gedeelde smart is halve smart" zei mijn moeder vroeger altijd. Uiteindelijk lig ik toch weer in Larrasoaña op m'n zachte bedje deze blog te tikken. Dus het valt achteraf dan toch niet tegen? Waarom dan die pakkende titel? Nou, ik ben erachter gekomen dat de Camino grotendeels over paden en landweggetjes gaat waar lokale boeren 2x per dag hun vee over uitlaten. Tsja, en die laten regelmatig wat vallen. Normaliter, in het vaak droge en warme Spanje, wordt die koeiest...

  De tocht over de Pyreneëen was nog niet helemaal af. Wat heet, ik moest nog 500 mtr hoger. Tot met het hoofd in de wolken. Letterlijk. Daar was het fris en vooral nat!  Op het einde van de middag volgde nog een stevige zeer steile afdaling over onverharde en glibberige bospaden. Best eng soms. En dan ineens ben je er. En doemt dit mooie gebouw voor je op. Een zeer oud klooster waar pelgrims al eeuwen een goede rustplaats vinden. En nog. Maar de commercie heeft wel toegeslagen. Vanbinnen is het helemaal gemoderniseerd om jaarlijks tienduizenden pelgrims te kunnen herbergen. Er kunnen er dagelijks wel ruim 250 overnachten. Een giga onderneming. Werkelijk zoveel bedden en zoveel mensen! Het leek echt wel een legbatterij. En toch ....... 's nachts echt heel rustig. Tot op enig moment. In het bed naast me begon plotseling iemand flink te snurken. Maar wacht eens, daar lag toch een jongedame ....... Tsjonge, het leek wel een bootwerker! Snel m'n gehoorbescherming in want anders wo...

  De afbeelding toont mijn rustplaats van afgelopen nacht. Hoog in de Pyreneëen. Wonderschoon en bloedmooi weer. Ca. 35 gasten van allerlei pluimage. Estland, Mexico, Zwitserland, USA, Spanje, Frankrijk, België en last but not least ........ juist! Het mooie was de universele eensgezindheid. Allemaal met hetzelfde doel maar met een ander motief. We hebben gezamenlijk aan tafel het ontbijt en diner genuttigd. Bijzondere momenten moet ik zeggen.  Heerlijke maaltijd met verse soep, heerlijke gebraden kippetjes met casserole en een stukje Baskische taart als toetje. Allemaal inbegrepen met de nodige bijpassende nattigheid. All inclusive. In deze Albergue sluiten ze de maaltijd traditioneel af met een voorstelrondje. Wie ben je, waar kom je vandaan en waarom doe je dit. Allemaal bijzonder inspirerende verhalen, maar 35 gasten ......... Help, ik wil naar bed!!! Na een nacht in een bloedhete kamer blij dat ik weer op mocht. Even nog ontbijten en dan hup! Een overijverige bediende had...

De 1e etappe is meteen ook de allerzwaarste van allemaal. Er is me geadviseerd om deze in 2 stukken op te delen zodat het allemaal wat fijner gaat. Ik heb eens een keer geluisterd! Daarom zit ik nu, al zeer vroeg in de middag, heerlijk aan een biertje deze blog te schrijven. Op 1064 mtr hoogte met een schitterend uitzicht over de Pyreneëen. Vannacht heerlijk geslapen in een idyllische herberg, eigendom van een zeer gastvrije Australische migrant. Vanmorgen na het ontbijt was de dagstart wel apart. De gastheer vroeg ons om op blote voeten in een kring gaan te staan. Daar deed hij allerlei yoga ofeningen voor en vroeg ons hem te volgen. Vooruit, voor de goeie zaak. Daarna gaf hij ons een motivatie speech, helemaal in het kader van de geitewollen sokken vereniging. Als afsluiting moesten we het nummer "Sweet surrender" van wijlen John Denver van begin tot eind luisteren. Met zijn speech nog in het achterhoofd was dit wel een kippenvel momentje. We kregen allemaal nog een boks, t...

Wat een toestanden. Het (tijdelijk) moeten opgeven is me zwaar gevallen. Tsjonge, wat was ik teleurgesteld. Zooo lang naar toegeleeft. Maar na wat stevige positieve aanmoedigingen en gedegen professioneel advies begon het toch weer te kriebelen. Santiago, here I come again! Het gaat nu wel over een andere boeg. Niks kamperen, niks allerlei rotzooi meeslepen. Gewoon alleen wat ECHT noodzakelijk is. Mijn rugzak was, bij opgave, 26kg zwaar. Nu is dat slechts 6,3kg. Een wereld van verschil. Minimalisme ten top. Maar dat komt vooral om men op dit traject zo goed voor de pelgrims zorgt. We worden in de watten gelegd. Alles is aanwezig. Het lijkt wel vakantie!! Maar toch staat me nog bijna 800km te wachten. Morgen een klim van 230 mtr naar ruim 1500 mtr. En dit weekend temperaturen tot wel 44 °C. Wandeluuuuh! Wat een familiesport 😬