50. De Meseta
De "Meseta". De Spaanse hoogvlakte (op ca. 1000 mtr hoogte). Het meest gevreesde deel van de Camino. Tweehonderd km lang, hitte, veel wind, stof en eentonig saai. Ik ben er vandaag aan begonnen. Heb m'n tanden erin gezet.
Er zijn pelgrims die dit deel gewoon overslaan (bus, taxi). Er zijn pelgrims die pas hierna van start gaan. Maar voor mij telt de uitdaging. Kom maar op!
De dag begon met de klim naar boven. Oef! Eenmaal boven ervaar ik meteen de Meseta. Zeer lange onverharde wegen met links en rechts alleen granen. De zon pal op je kop, de wind recht in je snufferd, het lawaai van de wind en verder is er niets. Voor uren en uren ........... Maar tot mijn verbazing begin ik me op mijn gemak te voelen!
Eerst dat lawaai. Ik stop gehoorbescherming in, zo .....opgelost. Dan de hitte. Valt mee denk ik, windje koelt behoorlijk af. Ook goed te doen. En wind? Da's een eitje voor ons Nederlanders. Wij weten niet beter. De laatste factor: verveling. Wacht eens .....ik zet gewoon wat muziek op. Klassieke muziek dit keer. Rustgevend.
Boem! Plotseling valt alles op z'n plek. De melodie van filmthema "Schindlers list" zweeft door m'n hoofd, mijn haren gaan recht overeind staan, kippevel van top tot teen. Ik moet huilen. Tranen biggelen over mijn wangen. Dit is HET. DE ultieme uitdaging. Extreme omstandigheden. Ik ben er, en ik doe het gewoon! COMPLEET in mijn "comfort zone" (Djosie! 😉)
Ik ben gelukkig!
Reacties
Een reactie posten